“Emrah Serbes, sonunda t yok. Bundan sonra benim sonumda hiçbir şey yok” Nidasıyla aklımıza kazınan Emrah Serbes ve onun “deliduman” ı.
Bir Ankara Polisiyesi… meselesi ile girmiştir birçoklarımızın listelerine kendisi değil mi. 🙂 Peki bu “Deliduman” neyin nesi 🙂 2014 yılında İletişim Yayınları” ndan yayımlanan “deliduman” ilk gençlik yıllarında, bir yanda kendi öykülerimin taslağı, bir yanda kahvem ile masamda, okulda, evde okuduğum bir kitaptı.
Şimdi, kitaplığımı düzenlerken bana bir göz kırpınca da elime alıp şöyke bir bakayım dedim.
İçinde hem kendi notlarımı hem de Emrah Serbes’in “iyiler ilk görüşte tanınmaz” notlu imzasını bulmak beni kitabı okuduğum günlere geri götürdü. “Madem gidip geldim, bir yazı yazmayayım mı” diyerek, buralara da geldim.
Emrah Serbes tarafın dan yazılan bu roman, yazarın da 3.romanıdır.
17 yaşında küçük bir yerde yaşayan bir genç, romanın baş karakteridir ve 2013 yılını bir de karakterimizin gözünden yaşamaya çalışırız.
Gezi Parkı’ na geri döneriz, yarışmalarla şaşırırız, kendi buhranlarımızı hatırlarız… Kimileri bu romanı “ürün yerleştirme var” diyerek de eleştirmişti o zamanlar, kimisi ise “geziyi kullanıyor” demişti… Ama edebi açıdan kim ne demişti… bilmiyorum, hatırlamıyorum.
Daha önce Emrah’ı okuduysanız, nasıl bir kurgusu, nasıl bir dili olduğunu bilir. Kasvetli bir havanın içinde okuyacağınız, alengirsiz bir dil -yer yer argo- sizi bekliyor… Öykü okumaktan çok daha fazla edebi zevk alan bir okur olarak bu kitabı da bir zamanlar okumuştum. Sevmiş miydim, meçhul ama yer yer karakterle özdeşlik kurmuştum. (Yaşlar yakındı malum)
Keyifli okumalar dilerim.
Bu makalenin tüm hakları www.pophaber.com’a aittir.