Sanat Akımları ve Tarzları Nelerdir?

Sanat hareketleri, size verilen, aynı sanatsal idealleri, stili, teknik yaklaşımı veya zaman dilimini paylaşan kolektif başlıklardır.

Bir sanat hareketini neyin oluşturduğunu belirleyen sabit bir kural yoktur. Bir hareketle ilişkili sanatçılar katı yol gösterici ilkelere bağlı olabilirken, diğerine ait olanların çok az ortak noktası olabilir.

Sanat akımları, belirli bir dönem veya tarzdaki sanatçıları belirli bir bağlamda anlaşabilmeleri için gruplandırmak için tarihsel bir kolaylıktır.

Sanat hareketleri, sanat eleştirmenleri veya tarihçiler tarafından genellikle geriye dönük olarak adlandırılır ve başlıkları genellikle kötü bir incelemeden alınmış esprili veya alaycı takma adlardır.

Benzer ilgi alanlarına veya tarzlara sahip sanatçıları Sanat Akımlarına ayırmak temelde Batı Sanatının bir özelliğidir.

Sanat Hareketleri, aslında sanat tarihinin diğer dönemlerinden daha fazla stilin olduğu 20. yüzyıldan kalma bir gelişmedir.

• Tarih Öncesi Sanat (~ MÖ 40.000-4.000)
  Sanat tarihinin kökenleri, yazılı kayıtlar olmadan Prehistorik döneme kadar izlenebilir. En eski eserler Paleolitik çağdan veya Eski Taş Devri‘nden kaya oymaları, gravürler, resimler, resimler, heykeller ve taş düzenlemeleri şeklinde geliştirilmiştir.

Bu döneme ait sanat, bir medeniyetin varlığını yöneten nesnelerin, hayvanların ve ritüellerin temsillerini oluşturmak için doğal pigmentlerin ve taş oymaların kullanımına dayanıyordu.

• Antik Sanat (MÖ 4.000 – MS 400)

Eski sanat, bu durumda yerleşik bir yazı dili olanlara atıfta bulunarak, gelişmiş medeniyetler tarafından üretildi. Bu medeniyetler Mezopotamya, Mısır, Yunanistan ve Amerika‘yı içeriyordu.

Bu dönemden kalma bir sanat eseri ortamı, onu üreten medeniyete bağlı olarak değişir, ancak çoğu sanat benzer amaçlara hizmet eder. Eski Mezopotamya‘nın en ünlü eserlerinden biri Hammurabi Yasası‘dır.

• Ortaçağ Sanatı (500-1400)
  Genellikle “Karanlık Çağlar” olarak anılan Orta Çağ, MS 476’da Roma İmparatorluğu‘nun çöküşünden sonra ekonomik ve kültürel bir bozulma dönemine işaret ediyordu. Dönemin ilk yılında üretilen sanat eserlerinin çoğu tuhaf görüntüler ve vahşi sahneler.

Bu dönemde üretilen sanatlar kilisenin etrafında toplandı. İlk bin yıl geçtikçe, daha sofistike ve özenle dekore edilmiş kiliseler ortaya çıktı.

• Rönesans Sanatı (1400-1600)
  Rönesans Sanatı, resim, heykel ve dekoratif sanat tarzı gibi insanların bağımsız ve kendine güvenen düşünceleri olan doğa ve bireyselliğe odaklanır. Bu idealler Orta Çağ‘ın sonlarında var olmasına rağmen, 15. ve 16. yüzyıllarda sekülerleşme gibi sosyal ve ekonomik değişimlere paralel olarak gelişmiştir.

Rönesans doruk noktasına İtalya‘nın Floransa kentinde, büyük ölçüde insan alemini vurgulayan çeşitli inanç ve felsefeler nedeniyle, sanatı ve hümanizmi güçlü bir şekilde destekleyen varlıklı bir tüccar ailesi olan Medici‘yi vurguladı. İtalyan tasarımcı Filippo Brunelleschi ve heykeltıraş Donatello bu dönemde önemli yenilikçilerdi.

• Davranışçılık (1527-1580)
  Davranışsal sanatçılar, Michelango, Raphael ve diğer Rönesans sanatçılarının ideallerinden ortaya çıktılar, ancak stil ve tekniğe odaklanmaları konunun anlamından daha ağır bastı. Genel olarak, eserler zarif, uzun uzuvlar ve küçük başların yanı sıra abartılı detaylara sahipti.

Rönesans selefleri tarafından kullanılan uyumlu kompozisyon ve doğrusal perspektifin klasik ideallerine güvenmek yerine, daha karmaşık, stilize kompozisyonlar verdi.

• Barok (1600-1750)
  Barok döneminde aşırı görsel sanat eserlerine sahip mimari eserler yaratıldı. İnsan zihnini ve küresel keşifleri genişletmeye duyulan ilgiyle noktalanan ihtişam ve zenginlikle karakterize edildi. Barok sanatçılar karmaşık bir tarzdaydı.

Barok resimler, İtalyan ressam Caravaggio ve Hollandalı ressam Rembrandt‘ın ikonik eserlerinde görüldüğü gibi drama ile karakterize edildi.

• Rokoko (1699-1780)
  Rokoko sanatı; Resim, mimari ve heykel ile ilgiliydi. Estetik, Barok coşkusuna kıyasla daha yumuşak bir dekoratif sanat tarzı sundu. Rokoko, doğal formlar, asimetrik tasarımlar ve ince renklerin kullanımıyla öne çıkan eserler.

• Neoklasizm (1750-1850)
  Adından da anlaşılacağı gibi, Neoklasik dönem klasik antik çağlardan gelen unsurlara dayanıyordu. O zamanlar Atina ve Napoli‘de keşfedilen eski uygarlıkların arkeolojik kalıntıları, geçmişte olan her şeye tutkuyla bağlıydı ve sanatçılar, eski sanat eserlerini yeniden yaratmaya çalıştılar.

• Romantizm (1780-1850)
  Romantizm, resimden müziğe ve edebiyata kadar çok çeşitli disiplinleri kapsar. Bu sanat formlarının her birinde bulunan idealler, hem klasik sanatta hem de Neoklasizm‘de benimsenen düzeni, uyumu ve rasyonaliteyi reddeder. Bunun yerine Romantik sanatçılar, bireyi ve hayal gücünü vurguladılar.

• Gerçekçilik (1848-1900)
  Muhtemelen ilk modern sanat hareketi olan Realizm, 1840’larda Fransa‘da başladı. Gerçekçilik birçok olayın sonucuydu: Almanya‘da romantik karşıtı hareket, gazeteciliğin yükselişi ve fotoğrafın ortaya çıkışı. Her biri, günlük yaşamı tam anlamıyla yakalamak için yeni bir ilgi uyandırdı.

• Art Nouveau (Yeni Sanat/1890-1910)
  “Yeni Sanat” anlamına gelen Art Nouveau, kendinden önceki üslupların taklidinden arınmış, tamamen özgün bir akım yaratmaya çalıştı. Bu hareket, uygulamalı sanatları, grafikleri ve illüstrasyonları büyük ölçüde etkiledi. Uzun, kıvrımlı çizgiler ve eğrilerle karakterize edilen doğal dünyaya odaklandı.

• İzlenimcilik (1865-1885)

Empresyonist ressamlar, belirli bir anın anlık izlenimini yakalamaya çalıştı. Kısa, hızlı fırça darbeleri ve bitmemiş, eskiz benzeri bir his ile karakterize edildi. Empresyonist sanatçılar, dans salonları ve yelkenli yarışları gibi tarihi ve mitolojik olaylardan ziyade modern yaşamı konu olarak kullandılar.

• Post Empresyonizm (1885-1910)
  Post-Empresyonist ressamlar bir gruptan ziyade bağımsız olarak çalıştılar, ancak her etkili Post-Empresyonist ressamın benzer idealleri vardı. Dış dünyanın gözlemlerinden ziyade öznel vizyonlara ve sembolik, kişisel anlamlara odaklandılar. Bu genellikle soyut formlarla elde edilir.

• Dışavurumculuk (1905-1920)
  Dışavurumculuk, giderek daha çatışan dünya görüşlerine ve maneviyat kaybına bir yanıt olarak ortaya çıktı. Dışavurumcu sanat, kaygıları ve ham duyguları sergilemek için biçimin ve güçlü renklerin çarpıtılmasını kullanarak sanatçının içinden yararlanmaya çalıştı. Dışavurumcu ressamlar, özgünlük arayışlarında Batı sanatını ve yerel gelenekleri ve kabile sanatını yeniden ziyaret etmek için genellikle etnografik müzelerin ötesinde ilham aradılar.

• Kübizm (1907-1914)
  Kübizm, sanatın doğayı kopyalaması gerektiği fikrini reddeden Pablo Picasso ve Georges Braque tarafından kuruldu. Geleneksel tekniklerden ve perspektiflerden uzaklaştılar; bunun yerine, soyutlama yoluyla kökten parçalanmış nesneler yarattılar.

• Sürrealizm (1916-1950)
  Sürrealizm, 1916’da akla gelen Dada sanat akımından sanat eserleri yarattı. Sürrealistler rasyonalist zihniyeti kınadılar. Bu düşünce sürecini Birinci Dünya Savaşı gibi olaylardan sorumlu tuttular ve hayali düşünceleri bastırdığına inandılar.

• Soyut Dışavurumculuk (1940-1950)
  Sürrealizmin mirasıyla şekillenen Soyut Dışavurumculuk, İkinci Dünya Savaşı‘ndan sonra New York‘ta ortaya çıktı. Genellikle New York Okulu veya aksiyon filmi olarak anılır.

• Op Art (1950-1960)
  Bilim ve teknolojideki gelişmelerin yanı sıra optik efekt ve illüzyonlara olan ilgiyle artan Op art (“optik” sanatın kısaltması) hareketi, 1955 yılında Galerie Denise Rene‘de bir grup sergisi olan Le Mouvement ile başladı.

• Pop Sanatı (1950-1960)
  Pop art, 20. yüzyılın en tanınmış sanatsal gelişmelerinden biridir. Hareket, Soyut Dışavurumculukta kullanılan yöntemlerden uzaklaştı ve bunun yerine tüketiciliğe ve kitle iletişim araçlarına meydan okuyan yenilikçi sanat eserleri yaratmak için günlük, sıradan nesneleri kullandı.

• Arte Povera (1960’lar)
  Onu kelimenin tam anlamıyla “zayıf sanata” çeviren Arte Povera, sıradan malzemeleri kreasyonlara aktararak modernist, çağdaş sistemlere meydan okudu. Sanatçılar, endüstri öncesi bir his uyandırmak için toprak, kayalar, kağıt, ip ve diğer toprak elementlerini kullandılar.

• Minimalizm (1960’lar-1970’ler)

Minimalist hareket New York‘ta ortaya çıktı ve bir grup genç sanatçı Soyut Dışavurumcu sanatçıların aşırı etkileyici eserlerini sorgulamaya başladı. Minimalist sanat, eserlerin önemine dikkat çekerek anonimliğe odaklandı.

• Kavramsal Sanat (1960’lar-1970’ler)
  Kavramsal sanat, önceki sanat hareketlerini tamamen reddetti ve sanatçılar, performanslardan, geçici ve diğer biçimlerden sanat yaratarak görsel öğeler hakkındaki fikirleri ödüllendirdi.

• Çağdaş Sanat (1970-Günümüz)
  1970’ler, günümüze kadar uzanan çağdaş sanatın başlangıcı oldu. Bu döneme çeşitli okullar ve daha küçük hareketler hakimdir.

Yazar: Bay Makale

Bu makalenin tüm hakları www.pophaber.com’a aittir.

Bu Makalenin İngilizce Aslını Okumak İçin TIKLAYIN!