KADIN ŞAİRLER: FURUĞ FERRUHZAD

Bu seferki şair ve şiir yolculuğumuz İran’a uzanıyor. İran Edebiyatı’nın cesur kadın şairi, Furuğ Ferruhzad (5 ocak 1935 tahran/iran-13 şubat 1967 bagheri kamasaei/tahran/iran). İran şiirine kattıkları kadar, sinemasına da büyük katkıları olan bir kadın…

Şiirleriyle, duruşuyla, acılarıyla, Ortadoğu’da, Ortadoğu’ya rağmen. Güçlü kalmaya çalışan ve kendini var etmiş bir kadın hatta.

5 Ocak 1935 yılında Tahran’da, orta gelirli bir ailenin, ortanca çocuğu olarak dünyaya gelir.

Fazla magazine girmeden hayatını özetleyeceğim size: çünkü magazin her yerde.         

İlkokul ve lise eğitimini alan Furuğ, lise yıllarında resim yapmaya başlamıştır. Şair, kısacık yaşamı boyunca sanatın birçok alanı ile ilgilenmiş ve birçok alanda üretimler yapmıştır.

Çeşitli nedenler ile üniversite eğitimi almamıştır.

Erken yaşta bir evlilik yapar ve bu evliliğinden de bir çocuğu olur.

Şiir yazmaya da bu yıllarda başlar aslında.

Fakat boşandıktan sonra ne yazık ki, İran’ın o zaman ki yasaları nedeniyle oğlunu göremez.

Bu olayın izlerini Furuğ’un kaleminde de görürüz.

İlk dönem şiirlerinde aşk, ayrılık gibi temalar sıkça görülürken, İsyan isimli kitabında, Furuğ’un kendine has tarzı da ortaya çıkar.

Hayatına nice aşklar, dostluk sığdıran bu kadın ardında da nice sanat eserleri bırakmıştır.

Benim en büyük hayıflandığım şey ise onu yazdığı dilde okuyamamaktır.

Elbette harika çevirmenlerin eli değiyor onun şiirlerine.

Fakat bence, şiiri yazılan dilde okumak, şair ile okurun arasında bir elçi tutmamak okuma zevkini katlayabilir.

Her ne kadar dilimizde Farsça kökenli kelimeler oldukça fazla olsa da Farsça zengin ve de köklü bir dil. Hatta belki de şiir yazmak için var olmuş bir dil.

Bir de bakmışsınız bir sonra ki yazımda sizlere Farsça öğrenmeye başladığımdan bahsedermişim.

Neyse efenim, konuyu çok dağıtmadan dilimizde de farklı dillerde de Furuğ ile ilgili kaynaklar mevcuttur her ne kadar Farsça kaynaklarda sansür uygulanmış olsa da.

Son olarak sizlerle  Furuğ ’dan bir şiir paylaşmak istiyorum.

ÖLÜMLÜDÜR KUŞLARDA

Boğuluyorum kederden

Boğuluyorum

Atıyorum kendimi balkona

Gecenin yakıcı tenine dokunuyorum parmaklarımla

Sönmüştür artık ilişkilerin feri

Serçelere konukluğa

Ve de kanatların çırpmasını hatırla

Çünkü ölümlüdür kuşlar da

Şiir ile kalalım… Biraz şiir bize iyi gelecek.

Yazar: kendineaitbirodada

Bu makalenin tüm hakları www.pophaber.com‘a aittir.